Pod względem historycznym, najstarsza wzmianka pisana o Błędowie (pod nazwą Bladów) pochodzi od Jana Długosza z wieku XV. Pierwsza wzmianka o parafii i Kościele Rzymsko-Katolickim w Błędowie należącym do Dekanatu Grójeckiego pochodzi z 1579 roku. W roku 1827 parafia Błędów miała tylko 38 domów i 334 mieszkańców, należała wówczas do powiatu czerskiego i obwodu warszawskiego w ówczesnym województwie mazowieckim.
 |
Kościół św. Józefa
| | Błędów - wieś nad rzeką Mogielanką, dopływem Pilicy, do połowy XVII w. wieś była siedzibą Błędowskich herbu Nałęcz. Najstarsze wzmianki na temat osadnictwa na terenie dzisiejszego Błędowa pochodzą z XIV w. W tym okresie istniał już klasztor w Lipiu, miejscowości oddalonej o 8 km., a tereny obecnego Błędowa pokryte były rozległymi borami. Jak podają kroniki drogą przebiegającą właśnie przez te bory podróżował ze swym orszakiem król Kazimierz Wielki, udając się do Krakowa. W orszaku królewskim znajdował się również Święty Prokop. Błądząc po borach i nie mogąc odnaleźć właściwej drogi orszak królewski zatrzymał się na kilka dni, biwakując w lesie nad jeziorem. W miejscu tym postawiono kapliczkę, a Kazimierz Wielki nazwał je Błędowem - stąd pochodzi nazwa dzisiejszej miejscowości. Po kilku dniach pochód królewski ruszył dalej, a na miejscu wraz z kilkoma ludźmi pozostał Święty Prokop. Ludzie ci zaczęli karczować drzewa, stawiać domy mieszkalne i organizować gospodarstwa rolne. Z czasem wybudowano kościół pod wezwaniem Św. Prokopa. Kapliczka, która zapoczątkowała istnienie osady znajduje się obecnie (odbudowana) na końcu ulicy Długiej.
Wioska o nazwie Błędów należała do grodu Grójec, który w owym czasie nosił nazwę Grodziec. Do roku 1864, tj. do chwili uwłaszczenia chłopów, Błędów był wioską pańszczyźnianą. W okresie Księstwa Warszawskiego w roku 1809 przez Błędów przeszły oddziały wojsk austriackich, które następnie stoczyły bitwę pod Raszynem.
W 1827 r. staraniem jednego z właścicieli majątku, Karola Zagórskiego, powstała w Błędowie fabryka wyrobów jedwabnych i piwa angielskiego. Przełom XIX i XX wieku był okresem żywego rozwoju małej początkowo wioski. Przemysłowcy zakładają tutaj szereg swych warsztatów.
 |
Kościół św. Prokopa
| | Napływa też wielu kolonistów niemieckich oraz ludność żydowska. W ten sposób zmienia się szybko charakter Błędowa, który z wioski rolniczej staje się osadą, skupiskiem rzemiosła i handlu. Przemysłowcy mieli zamiar rozbudować w Błędowie sieć warsztatów tkackich i farbiarni. Myślano także o budowie przez Błędów linii kolejowej, na co nie zgodził się ówczesny dziedzic majątku obawiając się odpływu siły roboczej.
Na przełomie XIX i XX wieku dziedzicem pałacu i majątku był hrabia J. Ch. Kijewski Ufundował on nowy kościół znajdujący się przy ul. Nowy Rynek, jest to kościół Św. Józefa robotnika. Stary walący się kościół Św. Prokopa po wyremontowaniu zamieniono na kaplicę pogrzebową, wokół której był cmentarz obejmujący teren, gdzie obecnie znajduje się szkoła oraz plebania.
Po I wojnie światowej większość kolonistów nie widząc szans rozwoju opuściła Błędów, osiedlając się w innych miastach, przeważnie w Łodzi.
W roku 1926 zabezpieczono kaplicę pogrzebową, gdyż groziło jej zawalenie, a w latach 1934-1936 rozebrano ją i przystąpiono do budowy murowanego, obecnie stojącego małego kościoła w pięknym stylu zakopiańskim. Odbudowany kościół Św. Prokopa mimo, iż jest murowany do dziś nazywany jest drewnianym kościółkiem. |
